I Can See Your Halo

I Can See Your Halo
"To czego nie wiemy, podtrzymuje to co wiemy."
Joseph Campbell
Wakacje minęły szybko. W deszczu, ale za to wśród przyjaciół i rodziny. Gdy wróciłam do domu, poczułam jakąś dziwną pustkę, pustosć, której nie umiałam niczym wypełnić, bo nic nie sprawiało mi radości. Może to jakiś syndrom emigranta, skutek uboczny życia poza miejscem, które wciąż jest dla ciebie arcyważne. Nie wiem.
Usiłowałam coś czytać, ale skupienie co chwilę się rozpraszało. I wtedy do pokoju, otwartego na ogród, wleciał maleńki motyl. Podleciał do mnie i zastygł w drżeniu skrzydeł. I tak trwał przede mną przez bardzo długą chwilę. Czas się zatrzymał. Umysł zrobił stop-klatkę — moment z milionów, który będzie pamiętał.
I pomyślałam wtedy, że trzeba zająć się rzeczami, które wprawiają w drżenie moją duszę. Tylko że wszystko, co miałam akurat pod ręką — rysowanie, czytanie, słuchanie muzyki — nie sprawiało mi radości takiej jak zawsze. Wtedy poszukałam ratunku w książce, która jest trudna, poniewaz wymaga ogromnego skupienia, próbując odpowiedzieć na pytanie, czym jest życie, na czym polega jego sens, czym jest to niewiadome, które każdy człowiek chciałby przekroczyć.
No i wciągnęła mnie. Przypomniała mi, że sensem życia jest doświadczanie życia — przeżywanie chwil, które nas zatrzymują, zachwycają. To są te momenty, w których jesteśmy najbliżej tajemnicy życia i śmierci. Chwile, w których czas przestaje istnieć i staje się wiecznością.
To są chwile, które poświęcamy na rzeczy, które nas prawdziwie fascynują. Które poświęcamy na kontemplowanie sztuki i natury, na obcowanie z Bogiem — jednym, choć wyrażanym w różnych częściach świata inaczej. W końcu to czas, który poświęcamy na tworzenie, kreowanie, wyrażanie siebie, własnego wnętrza — ponieważ droga ku prawdzie prowadzi przez nas samych. Jesteśmy częścią wszechświata, a wszechświat wraz z jego tajemnicą jest w nas.
Książka, która w niezwykle fascynujący sposób opowiada o tym wszystkim, odwołując się do opowieści i mitów tworzonych przez człowieka od zarania aż po dziś dzień, to Potęga mitu Josepha Campbella. Gorąco polecam ją wszystkim, którzy jeszcze jej nie znają.
Obudziła we mnie na nowo radość z przebywania między słowami oraz potrzebę podzielenia się tą radością z innymi — co niniejszym czynię.
Z miloscia.
K.
fb: @between.words.2025
in: @kasia_m.baranowska

I Can See Your Halo
"That which we do not know sustains that which we do. "
Joseph Campbell
The holidays passed quickly. In the rain — but surrounded by friends and family. When I returned home, I felt a strange kind of emptiness. A hollowness I couldn't seem to fill, because nothing was bringing me joy. Perhaps it's a kind of exile's syndrome, a side effect of living away from a place that still feels profoundly important. I don't know.
I tried to read, but my focus kept slipping away. And then, into the room — open to the garden — flew a tiny butterfly. It hovered near me, trembling its wings, and stayed like that for a very long moment. Time stopped. My mind took a snapshot — a single frame from millions — that it will remember.
And in that moment I thought I should return to the things that stir my soul, the things that make it tremble with delight. But everything I had at hand — drawing, reading, listening to music — brought me no joy, at least not the way it usually does. So I turned to a book. A demanding one, requiring full concentration, because it attempts to answer the questions: what is life? What gives it meaning? And what is that unknown realm every human longs to cross?
And the book pulled me in. It reminded me that the meaning of life lies in the experience of living itself — in moments that stop us in our tracks, moments that take our breath away. These are the moments when we come closest to the mystery of life and death. Moments when time dissolves and becomes eternity.
They are the moments we devote to what truly fascinates us — to contemplating art and nature, to communing with God — the one God, expressed differently in different corners of the world. And ultimately, they are the moments we spend creating, shaping, expressing ourselves and our inner worlds, because the path to truth runs through our own being. We are part of the universe, and the universe, with all its mystery, dwells within us.
The book that speaks of all this — weaving together stories and myths created by humankind across time — is The Power of Myth by Joseph Campbell. I wholeheartedly recommend it to anyone who has not yet encountered it.
It rekindled in me the joy of dwelling among words — and the desire to share that joy with others, which I do here and now.
With love
K.
fb: @between.words.2025
in: @kasia_m.baranowska

To ilustrate this image I will play ''Halo'' by Ane Brun.
Stay tuned!
K.