W ogrodzie

Stęskniłam się za czarno-białym rysunkiem. Ten rodzaj pracy bywa dla mnie trudniejszy niż wprowadzanie koloru, ale właśnie w tej trudności znajduję coś, co mnie pociąga. Moja najnowsza praca, zatytułowana "W ogrodzie", powstała na zamówienie i już wczesnym październikiem powędruje w dobre ręce. Ciesze sie – praca nad nią sprawiła mi ogromną przyjemność. Szczególnie, że uwielbiam piwonie...

Z książek podczytuję ostatnio polskich poetów – Czesława Miłosza, Julię Hartwig i Urszulę Kozioł. Równolegle zaczęłam The Golden Notebook Doris Lessing i kończę Orlanda Virginii Woolf. Jak widać, mocno się rozproszyłam. Ale niektóre lektury wymagają ode mnie odpowiedniego nastroju i szczególnego skupienia, którego ostatnio bardzo mi brakuje. Do tego w domu mamy małe urwanie głowy – nasz syn wyjeżdża na uniwersytet! Ogromnie się cieszę, że wyrusza w swój własny świat.

Ale wróćmy do do poetow. Miłosz w Piesku przydrożnym napisał tak:

''Operator: – Oto widzisz. Pozwoliłem ci na chwilę zobaczyć kwiat nasturcji oczami motyla i być motylem. Pozwoliłem ci patrzeć na łąkę oczami salamandry. Następnie dałem ci oczy rozmaitych ludzi, żebyś patrzył na to samo miasto.

– Przyznaję, byłem zbyt pewny siebie. Mało podobieństwa pomiędzy tym, czym dla mnie były tamte ulice, a tym, czym były dla ludzi chodzących obok mnie, tymi samymi chodnikami. Gdybym choć był przekonany, że nie istnieje nic prócz wielkiej ilości indywidualnych, wzajemnie niekomunikowalnych wrażeń i obrazów... Ale ja szukałem jednej, człowieczo widzianej dla nas wszystkich prawdy o rzeczach, i dlatego to, co pokazałeś, jest dla mnie tak ciężką próbą i pokusą.''

Artysta tworzy z potrzeby serca – sprawa niezwykle indywidualna. A jednak natychmiast kieruje swoje dzieło do innych: "Zobacz, przeczytaj, obejrzyj...". Zawsze ma nadzieję, że jego patrzenie, ciekawość i zachwyt poruszą także odbiorcę. Że ta prawda, którą chce się podzielić, stanie się "człowieczo widziana". A może zachwyca właśnie dlatego, że już nią jest?

Na pocieszenie dla Miłosza – słowa Doris Lessing:

"Pisanie o sobie jest pisaniem o innych, ponieważ twoje problemy, bóle, przyjemności, emocje i twoje niezwykłe i wspaniałe pomysły nie mogą być tylko twoje. (...) Dorosnąć w końcu oznacza zrozumieć to, że nasze unikalne i niezwykłe doświadczenia są także doświadczeniami innych."

Czyli jednak istnieje "człowieczo widziana prawda"?
Uśmiecham się, bo co jest bardziej pociągające – mieć własne, indywidualne spojrzenie czy spojrzenie wspólne wszystkim?

Myślę sobie jeszcze, że posiadać wyłącznie własną, niepodzielną z innymi perspektywę musi być doświadczeniem niezwykle samotnym – takim, które niesie w sobie ciężar bycia nierozumianym, skazującym na wewnętrzne wygnanie.

Dlatego dzielę się z Wami moim rysunkiem – w nadziei, że uśmiechniecie się z przyjemnością, patrząc na świat moimi oczami.

Z miłością,
K.

fb: @between.words.2025

in: @kasia_m.baranowska 

In the Garden

I have been missing black-and-white drawing. For me, working without colour is often more difficult, yet it is precisely in this difficulty that I find something deeply compelling. My latest work, entitled "In the Garden", was created on commission and, come early October, will find its way into good hands. That makes me happy – I took immense joy in creating it, all the more so because I have such a fondness for peonies…

In my reading, I have been dipping into Polish poets – Czesław Miłosz, Julia Hartwig, and Urszula Kozioł. At the same time, I have begun Doris Lessing's The Golden Notebook and am finishing Virginia Woolf's Orlando. As you can see, I have become rather scattered. Some books demand of me a special mood, a particular form of concentration – and lately I have been far too distracted. At home, we are in the midst of a small whirlwind, preparing to send our son off to university. I am overjoyed that he is setting out into his own world.

But let me return to Miłosz. In Roadside Dog he wrote:

Operator: "Now you see. I allowed you, for a moment, to look at the nasturtium flower through the eyes of a butterfly and to be a butterfly. I let you gaze upon a meadow through the eyes of a salamander. Then I gave you the eyes of various people, so that you might look at the same city.

 - I admit, I was too sure of myself. There was little resemblance between what those streets meant to me and what they meant to the people walking beside me on those same pavements. If only I were convinced that nothing existed except a multitude of individual, mutually uncommunicable impressions and images. But I sought one truth – humanly shared by us all – about things, and that is why what you showed me is such a trial and a temptation."

An artist creates out of the heart's necessity – an utterly personal act. And yet, immediately, she turns to others: "Look, read, behold…" Always hoping that her way of seeing, her curiosity and her wonder will move the viewer as well. That the truth she longs to share will become a "truth held in common." Or perhaps it moves us precisely because it already is "humanly shared"…

For Miłosz's comfort, I recall the words of Doris Lessing:

"To write about oneself is to write about others, because your problems, pains, pleasures, emotions, and your extraordinary and marvellous ideas cannot belong to you alone. (...) To grow up, in the end, means to understand that our unique and exceptional experiences are also the experiences of others."

So then, does this "humanly shared truth" exist after all?
I smile at the thought. What is more alluring – to have one's own, private vision, or one that is shared by all?

And finally, I think: to possess only one's own, utterly solitary perspective, one that cannot be divided with others, must be a profoundly lonely experience, laden with the weight of not being understood – a kind of inner exile.

So I share with you my drawing, in the hope that you might smile with pleasure at this glimpse of the world through my eyes.

With love,
K.

fb: @between.words.2025

in: @kasia_m.baranowska 

To ilustrate my image I will play ''Tayos Caves, Ecuador i'' by Jon Hopkins as I am hunted by his album.

Stay tuned!

K.